ضياع أعداد من صموئيل الأول

هل هناك أعداد ضائعه من

صموئيل الأول 18: 1-5

صموئيل الأول 18: 9-11

صموئيل الأول 18: 17-19

صموئيل الأول 18: 30

هذه الأعداد غير موجود في الترجمه السبعينية؟

فهل هناك اعداد ضائعه من الترجمه السبعينية؟

 

الرد:

هذا صحيح ولا ينكره اليهود والمسيحيين

لماذا هذه الاعداد غير موجوده في الترجمه السبعينية؟

هذا خطأ من مترجمي الترجمه السبعينيه لهذا الجزء لان معروف ان الترجمه السبعينيه اشترك بها اثنين وسبعين مترجم يهودي في القرن الثالث قبل الميلاد وانهوها في سبعين يوم واختلف اسلوبهم وفكرهم والشئ المعروف انهم بشر يخطؤون وليس لهم عصمه ولا يوحي لهم

 

الشيوخ اليهود الذين قاموا بهذه الترجمه كانت بتكليف من بطليموس لمكتبة الاسكندريه القديمه فهي ترجمه ليست لليهود ولكن لليونانيين

 

وانواع التراجم ثلاثة انواع:

1- لفظيه او حرفية: يهتم فيها المترجم بدقة اللفظ دون مراعاة وضوح المعني للفروق اللغويه بين اللغات

2- تفسيريه او متحرره: يهتم فيها المترجم بالشرح لتوضيح المعني دون الالتزام باللفظ

3- ديناميكيه: يهتم فيها المترجم بشرح المعني وتوضيحه مع الالتزام باللفظ علي قدر الامكان وهي نوع يستلزم مجهود كبير من المترجم ووقت طويل

 

والترجمه السبعينيه لكثرة عدد المترجمين الذين اشتركوا فيها تنوع بها الثلاث انواع ولكن احيانا كثيره تميل الي النوع المتحرر لضيق الوقت وايضا لتوضيح المعني

 

واليهود اثناء شرحهم للمعني حاول بعضهم عن خطأ تجميل المعني واخفاء بعض الاشياء التي قد يفهمها الغير يهود خطأ

وعند تطبيق هذا الفهم علي هذه الاعداد يبرز سؤال لماذا اخفيت بعض الاعداد

الاجابه بمعرفة هذه الاعداد ماذا تقدم

 

18: 1 وكان لما فرغ من الكلام مع شاول ان نفس يوناثان تعلقت بنفس داود واحبه يوناثان كنفسه

18: 2 فاخذه شاول في ذلك اليوم ولم يدعه يرجع الى بيت ابيه

18: 3 وقطع يوناثان وداود عهدا لانه احبه كنفسه

18: 4 وخلع يوناثان الجبة التي عليه واعطاها لداود مع ثيابه وسيفه وقوسه ومنطقته

18: 5 وكان داود يخرج الى حيثما ارسله شاول كان يفلح فجعله شاول على رجال الحرب وحسن في اعين جميع الشعب وفي اعين عبيد شاول ايضا

18: 6 وكان عند مجيئهم حين رجع داود من قتل الفلسطيني ان النساء خرجت من جميع مدن اسرائيل بالغناء والرقص للقاء شاول الملك بدفوف وبفرح وبمثلثات

18: 7 فاجابت النساء اللاعبات وقلن ضرب شاول الوفه وداود ربواته

18: 8 فاحتمى شاول جدا وساء هذا الكلام في عينيه وقال اعطين داود ربوات واما انا فاعطينني الالوف وبعد فقط تبقى له المملكة

18: 9 فكان شاول يعاين داود من ذلك اليوم فصاعدا

18: 10 وكان في الغد ان الروح الردي من قبل الله اقتحم شاول وجن في وسط البيت وكان داود يضرب بيده كما في يوم فيوم وكان الرمح بيد شاول

18: 11 فاشرع شاول الرمح وقال اضرب داود حتى الى الحائط فتحول داود من امامه مرتين

18: 12 وكان شاول يخاف داود لان الرب كان معه وقد فارق شاول

18: 13 فابعده شاول عنه وجعله له رئيس الف فكان يخرج ويدخل امام الشعب

18: 14 وكان داود مفلحا في جميع طرقه والرب معه

18: 15 فلما راى شاول انه مفلح جدا فزع منه

18: 16 وكان جميع اسرائيل ويهوذا يحبون داود لانه كان يخرج ويدخل امامهم

18: 17 وقال شاول لداود هوذا ابنتي الكبيرة ميرب اعطيك اياها امراة انما كن لي ذا باس وحارب حروب الرب فان شاول قال لا تكن يدي عليه بل لتكن عليه يد الفلسطينيين

18: 18 فقال داود لشاول من انا وما هي حياتي وعشيرة ابي في اسرائيل حتى اكون صهر الملك

18: 19 وكان في وقت اعطاء ميرب ابنة شاول لداود انها اعطيت لعدريئيل المحولي امراة

18: 20 وميكال ابنة شاول احبت داود فاخبروا شاول فحسن الامر في عينيه

18: 21 وقال شاول اعطيه اياها فتكون له شركا وتكون يد الفلسطينيين عليه وقال شاول لداود ثانية تصاهرني اليوم

18: 22 وامر شاول عبيده تكلموا مع داود سرا قائلين هوذا قد سر بك الملك وجميع عبيده قد احبوك فالان صاهر الملك

18: 23 فتكلم عبيد شاول في اذني داود بهذا الكلام فقال داود هل مستخف في اعينكم مصاهرة الملك وانا رجل مسكين وحقير

18: 24 فاخبر شاول عبيده قائلين بمثل هذا الكلام تكلم داود

18: 25 فقال شاول هكذا تقولون لداود ليست مسرة الملك بالمهر بل بمئة غلفة من الفلسطينيين للانتقام من اعداء الملك وكان شاول يتفكر ان يوقع داود بيد الفلسطينيين

18: 26 فاخبر عبيده داود بهذا الكلام فحسن الكلام في عيني داود ان يصاهر الملك ولم تكمل الايام

18: 27 حتى قام داود وذهب هو ورجاله وقتل من الفلسطينيين مئتي رجل واتى داود بغلفهم فاكملوها للملك لمصاهرة الملك فاعطاه شاول ميكال ابنته امراة

18: 28 فراى شاول وعلم ان الرب مع داود وميكال ابنة شاول كانت تحبه

18: 29 وعاد شاول يخاف داود بعد وصار شاول عدوا لداود كل الايام

18: 30 وخرج اقطاب الفلسطينيين ومن حين خروجهم كان داود يفلح اكثر من جميع عبيد شاول فتوقر اسمه جدا

 

الاعداد الاولي من 1 الي 5 التي تتكلم عن محبة يوناثان الشديده لداوود

ولكن ظهرت شبهه في القرون الاواخر قبل الميلاد ان هذه الكلمات تعني حب غير لائق بمعني حب رجل لرجل وهذه الشبهه خاطئه وشرحها اليهود ووضحوا انه محبة يوناثان لداوود محبه اخويه ولكن لان هذا الفكر الشرير موجود عند اليونانيين فخشي الذي ترجم هذا الجزء ان يفهم هذا من هذه الاعداد لذلك لم يترجمها

ولكن اليهود الذين لهم الفكر اليهودي الصحيح معهم النص العبري الصحيح الكامل ولا اشكاليه عندهم في هذه الاعداد

 

الاعداد من نهاية 9 الي 11 التي تتكلم عن الروح الشرير

كان هناك فكر خطأ انتشر في فترة السبي نقلا عن الفكر الفارسي هو وجود الهين اله الخير واله الشر وقال البعض من المهاجمين لليهود ان يهوه هو اله الشر فقط ودافع عن هذا الفكر اليهود وتكلم عنه اشعياء النبي في الاصحح 14

ولكن هذه الاعداد تقدم ان الروح الردئ من قبل الله (التي تعني بسماح من الله) ولان فكر تعدد الاله منتشر عند اليونانيين فلذلك قام هذا المترجم بنفس الفعله الخطا وهو عدم ترجمة هذه الاعداد

وايضا حزف الاشياء المتعلقه بعمله التي قد يبدوا فيها ان داوود يحارب الفلسطينيين لغرض الزواج وليس حروب للرب

 

اولا النص اليوناني للسبعينية

1
Sa 18: 6 Κα
ὶ
ἐ
ξ
ῆ
λθον α
ἱ
χορε
ύ
ουσαι ε
ἰ
ς συν
ά
ντησιν Δαυιδ
ἐ
κ πασ
ῶ
ν π
ό
λεων Ισραηλ
ἐ
ν τυμπ
ά
νοις κα
ὶ
ἐ
ν χαρμοσ
ύ
ν
ῃ
κα
ὶ
ἐ
ν κυμβ
ά
λοις
,

1
Sa 18: 7 κα
ὶ
ἐ
ξ
ῆ
ρχον α
ἱ
γυνα
ῖ
κες κα
ὶ
ἔ
λεγον
Ἐ
π
ά
ταξεν Σαουλ
ἐ
ν χιλι
ά
σιν α
ὐ
το
ῦ
κα
ὶ
Δαυιδ
ἐ
ν μυρι
ά
σιν α
ὐ
το
ῦ
.

1
Sa 18: 8 κα
ὶ
πονηρ
ὸ
ν
ἐ
φ
ά
νη τ
ὸ
ῥῆ
μα
ἐ
ν
ὀ
φθαλμο
ῖ
ς Σαουλ περ
ὶ
το
ῦ
λ
ό
γου το
ύ
του, κα
ὶ
ε
ἶ
πεν Τ
ῷ
Δαυιδ
ἔ
δωκαν τ
ὰ
ς μυρι
ά
δας κα
ὶ
ἐ
μο
ὶ
ἔ
δωκαν τ
ὰ
ς χιλι
ά
δας.

1
Sa 18: 9 κα
ὶ
ἦ
ν Σαουλ
ὑ
ποβλεπ
ό
μενος τ
ὸ
ν Δαυιδ
ἀ
π
ὸ
τ
ῆ
ς
ἡ
μ
έ
ρας
ἐ
κε
ί
νης κα
ὶ
ἐ
π
έ
κεινα.

1
Sa 18: 12 κα
ὶ
ἐ
φοβ
ή
θη Σαουλ
ἀ
π
ὸ
προσ
ώ
που Δαυιδ

1
Sa 18: 13 κα
ὶ
ἀ
π
έ
στησεν α
ὐ
τ
ὸ
ν
ἀ
π
᾿
α
ὐ
το
ῦ
κα
ὶ
κατ
έ
στησεν α
ὐ
τ
ὸ
ν
ἑ
αυτ
ῷ
χιλ
ί
αρχον, κα
ὶ
ἐ
ξεπορε
ύ
ετο κα
ὶ
ε
ἰ
σεπορε
ύ
ετο
ἔ
μπροσθεν το
ῦ
λαο
ῦ
.

1
Sa 18: 14 κα
ὶ
ἦ
ν Δαυιδ
ἐ
ν π
ά
σαις τα
ῖ
ς
ὁ
δο
ῖ
ς α
ὐ
το
ῦ
συν
ί
ων, κα
ὶ
κ
ύ
ριος μετ
᾿
α
ὐ
το
ῦ
.

1
Sa 18: 15 κα
ὶ
ε
ἶ
δεν Σαουλ
ὡ
ς α
ὐ
τ
ὸ
ς συν
ί
ει σφ
ό
δρα, κα
ὶ
ε
ὐ
λαβε
ῖ
το
ἀ
π
ὸ
προσ
ώ
που α
ὐ
το
ῦ
.

1
Sa 18: 16 κα
ὶ
π
ᾶ
ς Ισραηλ κα
ὶ
Ιουδας
ἠ
γ
ά
πα τ
ὸ
ν Δαυιδ,
ὅ
τι α
ὐ
τ
ὸ
ς
ἐ
ξεπορε
ύ
ετο κα
ὶ
ε
ἰ
σεπορε
ύ
ετο πρ
ὸ
προσ
ώ
που το
ῦ
λαο
ῦ
.

1
Sa 18: 20 Κα
ὶ
ἠ
γ
ά
πησεν Μελχολ
ἡ
θυγ
ά
τηρ Σαουλ τ
ὸ
ν Δαυιδ, κα
ὶ
ἀ
πηγγ
έ
λη Σαουλ, κα
ὶ
η
ὐ
θ
ύ
νθη
ἐ
ν
ὀ
φθαλμο
ῖ
ς α
ὐ
το
ῦ
.

1
Sa 18: 21 κα
ὶ
ε
ἶ
πεν Σαουλ Δ
ώ
σω α
ὐ
τ
ὴ
ν α
ὐ
τ
ῷ
, κα
ὶ
ἔ
σται α
ὐ
τ
ῷ
ε
ἰ
ς σκ
ά
νδαλον. κα
ὶ
ἦ
ν
ἐ
π
ὶ
Σαουλ χε
ὶ
ρ
ἀ
λλοφ
ύ
λων·

1
Sa 18: 22 κα
ὶ
ἐ
νετε
ί
λατο Σαουλ το
ῖ
ς παισ
ὶ
ν α
ὐ
το
ῦ
λ
έ
γων Λαλ
ή
σατε
ὑ
με
ῖ
ς λ
ά
θρ
ᾳ
τ
ῷ
Δαυιδ λ
έ
γοντες
Ἰ
δο
ὺ
ὁ
βασιλε
ὺ
ς θ
έ
λει
ἐ
ν σο
ί
, κα
ὶ
π
ά
ντες ο
ἱ
πα
ῖ
δες α
ὐ
το
ῦ
ἀ
γαπ
ῶ
σ
ί
ν σε, κα
ὶ
σ
ὺ
ἐ
πιγ
ά
μβρευσον τ
ῷ
βασιλε
ῖ
.

1
Sa 18: 23 κα
ὶ
ἐ
λ
ά
λησαν ο
ἱ
πα
ῖ
δες Σαουλ ε
ἰ
ς τ
ὰ
ὦ
τα Δαυιδ τ
ὰ
ῥή
ματα τα
ῦ
τα, κα
ὶ
ε
ἶ
πεν Δαυιδ Ε
ἰ
κο
ῦ
φον
ἐ
ν
ὀ
φθαλμο
ῖ
ς
ὑ
μ
ῶ
ν
ἐ
πιγαμβρε
ῦ
σαι βασιλε
ῖ
; κ
ἀ
γ
ὼ
ἀ
ν
ὴ
ρ ταπειν
ὸ
ς κα
ὶ
ο
ὐ
χ
ὶ
ἔ
νδοξος.

1
Sa 18: 24 κα
ὶ
ἀ
π
ή
γγειλαν ο
ἱ
πα
ῖ
δες Σαουλ α
ὐ
τ
ῷ
κατ
ὰ
τ
ὰ
ῥή
ματα τα
ῦ
τα,
ἃ
ἐ
λ
ά
λησεν Δαυιδ.

1
Sa 18: 25 κα
ὶ
ε
ἶ
πεν Σαουλ Τ
ά
δε
ἐ
ρε
ῖ
τε τ
ῷ
Δαυιδ Ο
ὐ
βο
ύ
λεται
ὁ
βασιλε
ὺ
ς
ἐ
ν δ
ό
ματι
ἀ
λλ
᾿
ἢ
ἐ
ν
ἑ
κατ
ὸ
ν
ἀ
κροβυστ
ί
αις
ἀ
λλοφ
ύ
λων
ἐ
κδικ
ῆ
σαι ε
ἰ
ς
ἐ
χθρο
ὺ
ς το
ῦ
βασιλ
έ
ως· κα
ὶ
Σαουλ
ἐ
λογ
ί
σατο α
ὐ
τ
ὸ
ν
ἐ
μβαλε
ῖ
ν ε
ἰ
ς χε
ῖ
ρας τ
ῶ
ν
ἀ
λλοφ
ύ
λων.

1
Sa 18: 26 κα
ὶ
ἀ
παγγ
έ
λλουσιν ο
ἱ
πα
ῖ
δες Σαουλ τ
ῷ
Δαυιδ τ
ὰ
ῥή
ματα τα
ῦ
τα, κα
ὶ
ε
ὐ
θ
ύ
νθη
ὁ
λ
ό
γος
ἐ
ν
ὀ
φθαλμο
ῖ
ς Δαυιδ
ἐ
πιγαμβρε
ῦ
σαι τ
ῷ
βασιλε
ῖ
.

1
Sa 18: 27 κα
ὶ
ἀ
ν
έ
στη Δαυιδ κα
ὶ
ἐ
πορε
ύ
θη α
ὐ
τ
ὸ
ς κα
ὶ
ο
ἱ
ἄ
νδρες α
ὐ
το
ῦ
κα
ὶ
ἐ
π
ά
ταξεν
ἐ
ν το
ῖ
ς
ἀ
λλοφ
ύ
λοις
ἑ
κατ
ὸ
ν
ἄ
νδρας κα
ὶ
ἀ
ν
ή
νεγκεν τ
ὰ
ς
ἀ
κροβυστ
ί
ας α
ὐ
τ
ῶ
ν τ
ῷ
βασιλε
ῖ
κα
ὶ
ἐ
πιγαμβρε
ύ
εται τ
ῷ
βασιλε
ῖ
, κα
ὶ
δ
ί
δωσιν α
ὐ
τ
ῷ
τ
ὴ
ν Μελχολ θυγατ
έ
ρα α
ὐ
το
ῦ
α
ὐ
τ
ῷ
ε
ἰ
ς γυνα
ῖ
κα.

1
Sa 18: 28 κα
ὶ
ε
ἶ
δεν Σαουλ
ὅ
τι κ
ύ
ριος μετ
ὰ
Δαυιδ κα
ὶ
π
ᾶ
ς Ισραηλ
ἠ
γ
ά
πα α
ὐ
τ
ό
ν
,

1
Sa 18: 29 κα
ὶ
προσ
έ
θετο ε
ὐ
λαβε
ῖ
σθαι
ἀ
π
ὸ
Δαυιδ
ἔ
τι.

 

وللتاكيد هذه الاعداد موجوده في الاصل العبري وفي كل مخطوطاته

النص العبري لها من الماسوريتك (والماسوريين هم خلفاء الكتبه الذين كانوا مسؤلين عن حفظ وسلامة النسخ للعهد القديم

1 Samuel Chapter 18
שְׁמוּאֵל א

א וַיְהִי, כְּכַלֹּתוֹ לְדַבֵּר אֶל-שָׁאוּל, וְנֶפֶשׁ יְהוֹנָתָן, נִקְשְׁרָה בְּנֶפֶשׁ דָּוִד; ויאהבו (וַיֶּאֱהָבֵהוּ) יְהוֹנָתָן, כְּנַפְשׁוֹ
.

 1 And it came to pass, when he had made an end of speaking unto Saul, that the soul of Jonathan was knit with the soul of David, and Jonathan loved him as his own soul.

ב וַיִּקָּחֵהוּ שָׁאוּל, בַּיּוֹם הַהוּא; וְלֹא נְתָנוֹ, לָשׁוּב בֵּית אָבִיו
.

 2 And Saul took him that day, and would let him go no more home to his father’s house.

ג וַיִּכְרֹת יְהוֹנָתָן וְדָוִד, בְּרִית, בְּאַהֲבָתוֹ אֹתוֹ, כְּנַפְשׁוֹ
.

 3 Then Jonathan made a covenant with David, because he loved him as his own soul.

ד וַיִּתְפַּשֵּׁט יְהוֹנָתָן, אֶת-הַמְּעִיל אֲשֶׁר עָלָיו, וַיִּתְּנֵהוּ, לְדָוִד; וּמַדָּיו, וְעַד-חַרְבּוֹ וְעַד-קַשְׁתּוֹ וְעַד-חֲגֹרוֹ
.

 4 And Jonathan stripped himself of the robe that was upon him, and gave it to David, and his apparel, even to his sword, and to his bow, and to his girdle.

ה וַיֵּצֵא דָוִד בְּכֹל אֲשֶׁר יִשְׁלָחֶנּוּ שָׁאוּל, יַשְׂכִּיל, וַיְשִׂמֵהוּ שָׁאוּל, עַל אַנְשֵׁי הַמִּלְחָמָה; וַיִּיטַב, בְּעֵינֵי כָל-הָעָם, וְגַם, בְּעֵינֵי עַבְדֵי שָׁאוּל. {פ
}

 5 And David went out; whithersoever Saul sent him, he had good success; and Saul set him over the men of war; and it was good in the sight of all the people, and also in the sight of Saul’s servants. {P}

ו וַיְהִי בְּבוֹאָם, בְּשׁוּב דָּוִד מֵהַכּוֹת אֶת-הַפְּלִשְׁתִּי, וַתֵּצֶאנָה הַנָּשִׁים מִכָּל-עָרֵי יִשְׂרָאֵל לשור (לָשִׁיר) וְהַמְּחֹלוֹת, לִקְרַאת שָׁאוּל הַמֶּלֶךְ–בְּתֻפִּים בְּשִׂמְחָה, וּבְשָׁלִשִׁים
.

 6 And it came to pass as they came, when David returned from the slaughter of the Philistine, that the women came out of all the cities of
Israel
, singing and dancing, to meet king Saul, with timbrels, with joy, and with three-stringed instruments.

ז וַתַּעֲנֶינָה הַנָּשִׁים הַמְשַׂחֲקוֹת, וַתֹּאמַרְןָ: הִכָּה שָׁאוּל בַּאֲלָפָו, וְדָוִד בְּרִבְבֹתָיו
.

 7 And the women sang one to another in their play, and said: Saul hath slain his thousands, and David his ten thousands.

ח וַיִּחַר לְשָׁאוּל מְאֹד, וַיֵּרַע בְּעֵינָיו הַדָּבָר הַזֶּה, וַיֹּאמֶר נָתְנוּ לְדָוִד רְבָבוֹת, וְלִי נָתְנוּ הָאֲלָפִים; וְעוֹד לוֹ, אַךְ הַמְּלוּכָה
.

 8 And Saul was very wroth, and this saying displeased him; and he said: ‘They have ascribed unto David ten thousands, and to me they have ascribed but thousands; and all he lacketh is the kingdom!’

ט וַיְהִי שָׁאוּל, עון (עוֹיֵן) אֶת-דָּוִד, מֵהַיּוֹם הַהוּא, וָהָלְאָה. {ס
}

 9 And Saul eyed David from that day and forward. {S}

י וַיְהִי מִמָּחֳרָת, וַתִּצְלַח רוּחַ אֱלֹהִים רָעָה אֶל-שָׁאוּל וַיִּתְנַבֵּא בְתוֹךְ-הַבַּיִת, וְדָוִד מְנַגֵּן בְּיָדוֹ, כְּיוֹם בְּיוֹם; וְהַחֲנִית, בְּיַד-שָׁאוּל
.

 10 And it came to pass on the morrow, that an evil spirit from God came mightily upon Saul, and he raved in the midst of the house; and David played with his hand, as he did day by day; and Saul had his spear in his hand.

יא וַיָּטֶל שָׁאוּל, אֶת-הַחֲנִית, וַיֹּאמֶר, אַכֶּה בְדָוִד וּבַקִּיר; וַיִּסֹּב דָּוִד מִפָּנָיו, פַּעֲמָיִם
.

 11 And Saul cast the spear; for he said: ‘I will smite David even to the wall.’ And David stepped aside out of his presence twice.

יב וַיִּרָא שָׁאוּל, מִלִּפְנֵי דָוִד: כִּי-הָיָה יְהוָה עִמּוֹ, וּמֵעִם שָׁאוּל סָר
.

 12 And Saul was afraid of David, because the LORD was with him, and was departed from Saul.

יג וַיְסִרֵהוּ שָׁאוּל מֵעִמּוֹ, וַיְשִׂמֵהוּ לוֹ שַׂר-אָלֶף; וַיֵּצֵא וַיָּבֹא, לִפְנֵי הָעָם. {ס
}

 13 Therefore Saul removed him from him, and made him his captain over a thousand; and he went out and came in before the people. {S}

יד וַיְהִי דָוִד לְכָל-דְּרָכָו, מַשְׂכִּיל; וַיהוָה, עִמּוֹ
.

 14 And David had great success in all his ways; and the LORD was with him.

טו וַיַּרְא שָׁאוּל, אֲשֶׁר-הוּא מַשְׂכִּיל מְאֹד; וַיָּגָר, מִפָּנָיו
.

 15 And when Saul saw that he had great success, he stood in awe of him.

טז וְכָל-יִשְׂרָאֵל וִיהוּדָה, אֹהֵב אֶת-דָּוִד: כִּי-הוּא יוֹצֵא וָבָא, לִפְנֵיהֶם. {פ
}

 16 But all
Israel
and
Judah
loved David; for he went out and came in before them. {P}

יז וַיֹּאמֶר שָׁאוּל אֶל-דָּוִד, הִנֵּה בִתִּי הַגְּדוֹלָה מֵרַב אֹתָהּ אֶתֶּן-לְךָ לְאִשָּׁה–אַךְ הֱיֵה-לִי לְבֶן-חַיִל, וְהִלָּחֵם מִלְחֲמוֹת יְהוָה; וְשָׁאוּל אָמַר, אַל-תְּהִי יָדִי בּוֹ, וּתְהִי-בוֹ, יַד-פְּלִשְׁתִּים. {ס
}

 17 And Saul said to David: ‘Behold my elder daughter Merab, her will I give thee to wife; only be thou valiant for me, and fight the LORD’S battles.’ For Saul said: ‘Let not my hand be upon him, but let the hand of the Philistines be upon him.’ {S}

יח וַיֹּאמֶר דָּוִד אֶל-שָׁאוּל, מִי אָנֹכִי וּמִי חַיַּי, מִשְׁפַּחַת אָבִי, בְּיִשְׂרָאֵל–כִּי-אֶהְיֶה חָתָן, לַמֶּלֶךְ
.

 18 And David said unto Saul: ‘Who am I, and what is my life, or my father’s family in
Israel
, that I should be son-in-law to the king?’

יט וַיְהִי, בְּעֵת תֵּת אֶת-מֵרַב בַּת-שָׁאוּל–לְדָוִד; וְהִיא נִתְּנָה לְעַדְרִיאֵל הַמְּחֹלָתִי, לְאִשָּׁה
.

 19 But it came to pass at the time when Merab Saul’s daughter should have been given to David, that she was given unto Adriel the Meholathite to wife.

כ וַתֶּאֱהַב מִיכַל בַּת-שָׁאוּל, אֶת-דָּוִד; וַיַּגִּדוּ לְשָׁאוּל, וַיִּשַׁר הַדָּבָר בְּעֵינָיו
.

 20 And Michal Saul’s daughter loved David; and they told Saul, and the thing pleased him.

כא וַיֹּאמֶר שָׁאוּל אֶתְּנֶנָּה לּוֹ, וּתְהִי-לוֹ לְמוֹקֵשׁ, וּתְהִי-בוֹ, יַד-פְּלִשְׁתִּים; וַיֹּאמֶר שָׁאוּל אֶל-דָּוִד, בִּשְׁתַּיִם תִּתְחַתֵּן בִּי הַיּוֹם
.

 21 And Saul said: ‘I will give him her, that she may be a snare to him, and that the hand of the Philistines may be against him.’ Wherefore Saul said to David: ‘Thou shalt this day be my son-in-law through the one of the twain.’

כב וַיְצַו שָׁאוּל אֶת-עֲבָדָו, דַּבְּרוּ אֶל-דָּוִד בַּלָּט לֵאמֹר, הִנֵּה חָפֵץ בְּךָ הַמֶּלֶךְ, וְכָל-עֲבָדָיו אֲהֵבוּךָ; וְעַתָּה, הִתְחַתֵּן בַּמֶּלֶךְ
.

 22 And Saul commanded his servants: ‘Speak with David secretly, and say: Behold, the king hath delight in thee, and all his servants love thee; now therefore be the king’s son-in-law.’

כג וַיְדַבְּרוּ עַבְדֵי שָׁאוּל, בְּאָזְנֵי דָוִד, אֶת-הַדְּבָרִים, הָאֵלֶּה; וַיֹּאמֶר דָּוִד, הַנְקַלָּה בְעֵינֵיכֶם הִתְחַתֵּן בַּמֶּלֶךְ, וְאָנֹכִי, אִישׁ-רָשׁ וְנִקְלֶה
.

 23 And Saul’s servants spoke those words in the ears of David. And David said: ‘Seemeth it to you a light thing to be the king’s son-in-law, seeing that I am a poor man, and lightly esteemed?’

כד וַיַּגִּדוּ עַבְדֵי שָׁאוּל, לוֹ–לֵאמֹר: כַּדְּבָרִים הָאֵלֶּה, דִּבֶּר דָּוִד
.

 24 And the servants of Saul told him, saying: ‘On this manner spoke David.’

כה וַיֹּאמֶר שָׁאוּל כֹּה-תֹאמְרוּ לְדָוִד, אֵין-חֵפֶץ לַמֶּלֶךְ בְּמֹהַר, כִּי בְּמֵאָה עָרְלוֹת פְּלִשְׁתִּים, לְהִנָּקֵם בְּאֹיְבֵי הַמֶּלֶךְ; וְשָׁאוּל חָשַׁב, לְהַפִּיל אֶת-דָּוִד בְּיַד-פְּלִשְׁתִּים
.

 25 And Saul said: ‘Thus shall ye say to David: The king desireth not any dowry, but a hundred foreskins of the Philistines, to be avenged of the king’s enemies.’ For Saul thought to make David fall by the hand of the Philistines.

כו וַיַּגִּדוּ עֲבָדָיו לְדָוִד, אֶת-הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה, וַיִּשַׁר הַדָּבָר בְּעֵינֵי דָוִד, לְהִתְחַתֵּן בַּמֶּלֶךְ; וְלֹא מָלְאוּ, הַיָּמִים
.

 26 And when his servants told David these words, it pleased David well to be the king’s son-in-law. And the days were not expired;

כז וַיָּקָם דָּוִד וַיֵּלֶךְ הוּא וַאֲנָשָׁיו, וַיַּךְ בַּפְּלִשְׁתִּים מָאתַיִם אִישׁ, וַיָּבֵא דָוִד אֶת-עָרְלֹתֵיהֶם, וַיְמַלְאוּם לַמֶּלֶךְ לְהִתְחַתֵּן בַּמֶּלֶךְ; וַיִּתֶּן-לוֹ שָׁאוּל אֶת-מִיכַל בִּתּוֹ, לְאִשָּׁה. {ס
}

 27 and David arose and went, he and his men, and slew of the Philistines two hundred men; and David brought their foreskins, and they gave them in full number to the king, that he might be the king’s son-in-law. And Saul gave him Michal his daughter to wife. {S}

כח וַיַּרְא שָׁאוּל וַיֵּדַע, כִּי יְהוָה עִם-דָּוִד; וּמִיכַל בַּת-שָׁאוּל, אֲהֵבַתְהוּ
.

 28 And Saul saw and knew that the LORD was with David; and Michal Saul’s daughter loved him.

כט וַיֹּאסֶף שָׁאוּל, לֵרֹא מִפְּנֵי דָוִד–עוֹד; וַיְהִי שָׁאוּל אֹיֵב אֶת-דָּוִד, כָּל-הַיָּמִים. {פ
}

 29 And Saul was yet the more afraid of David; and Saul was David’s enemy continually. {P}

ל וַיֵּצְאוּ, שָׂרֵי פְלִשְׁתִּים; וַיְהִי מִדֵּי צֵאתָם, שָׂכַל דָּוִד מִכֹּל עַבְדֵי שָׁאוּל, וַיִּיקַר שְׁמוֹ, מְאֹד. {ס
}

 30 Then the princes of the Philistines went forth; and it came to pass, as often as they went forth, that David prospered more than all the servants of Saul; so that his name was much set by. {S}

وللتاكيد غير وجودها في النص الماسوريتك ايضا وجودها في مخطوط اليبوا

وايضا موجود في مخطوط لننجراد

ونصه العبري في الموقع الرسمي لمخطوطة لننجراد

18:
1
וַיְהִ
֗
י כְּכַלֹּתוֹ
֙
לְדַבֵּ
֣
ר אֶל־שָׁא
֔
וּל וְנֶ
֙
פֶשׁ
֙
יְה
֣
וֹנָתָ
֔
ן נִקְשְׁרָ
֖
ה בְּנֶ
֣
פֶשׁ דָּוִ
֑
ד ויאהבו וַיֶּאֱהָבֵ
֥
הוּ יְהוֹנָתָ
֖
ן כְּנַפְשֽׁוֹ׃

18: 2 וַיִּקָּחֵ
֥
הוּ שָׁא
֖
וּל בַּיּ
֣
וֹם הַה
֑
וּא וְלֹ
֣
א נְתָנ
֔
וֹ לָשׁ
֖
וּב בֵּ
֥
ית אָבִֽיו׃

18: 3 וַיִּכְרֹ
֧
ת יְהוֹנָתָ
֛
ן וְדָוִ
֖
ד בְּרִ
֑
ית בְּאַהֲבָת
֥
וֹ אֹת
֖
וֹ כְּנַפְשֽׁוֹ׃

18: 4 וַיִּתְפַּשֵּׁ
֣
ט יְהוֹנָתָ
֗
ן אֶֽת־הַמְּעִיל
֙
אֲשֶׁ
֣
ר עָלָ
֔
יו וַֽיִּתְּנֵ
֖
הוּ לְדָוִ
֑
ד וּמַדָּ
֕
יו וְעַד־חַרְבּ
֥
וֹ וְעַד־קַשְׁתּ
֖
וֹ וְעַד־חֲגֹרֽוֹ׃

18: 5 וַיֵּצֵ
֨
א דָוִ
֜
ד בְּכֹל
֩
אֲשֶׁ
֨
ר יִשְׁלָחֶ
֤
נּוּ שָׁאוּל
֙
יַשְׂכִּ
֔
יל וַיְשִׂמֵ
֣
הוּ שָׁא
֔
וּל עַ
֖
ל אַנְשֵׁ
֣
י הַמִּלְחָמָ
֑
ה וַיִּיטַב
֙
בְּעֵינֵ
֣
י כָל־הָעָ
֔
ם וְגַ
֕
ם בְּעֵינֵ
֖
י עַבְדֵ
֥
י שָׁאֽוּל׃ פ

18: 6
וַיְהִ
֣
י בְּבוֹאָ
֗
ם בְּשׁ
֤
וּב דָּוִד
֙
מֵהַכּ
֣
וֹת אֶת־הַפְּלִשְׁתִּ
֔
י וַתֵּצֶ
֨
אנָה הַנָּשִׁ
֜
ים מִכָּל־עָרֵ
֤
י יִשְׂרָאֵל
֙
לשור לָשִׁ
֣
יר וְהַמְּחֹל
֔
וֹת לִקְרַ
֖
את שָׁא
֣
וּל הַמֶּ
֑
לֶךְ בְּתֻפִּ
֥
ים בְּשִׂמְחָ
֖
ה וּבְשָׁלִשִֽׁים׃

18: 7 וַֽתַּעֲנֶ
֛
ינָה הַנָּשִׁ֥ים הַֽמְשַׂחֲק
֖
וֹת וַתֹּאמַ
֑
רְןָ הִכָּ
֤
ה שָׁאוּל
֙
באלפו בַּאֲלָפָ
֔
יו וְדָוִ
֖
ד בְּרִבְבֹתָֽיו׃

18: 8 וַיִּ
֨
חַר לְשָׁא
֜
וּל מְאֹ
֗
ד וַיֵּ
֤
רַע בְּעֵינָיו
֙
הַדָּבָ
֣
ר הַזֶּ
֔
ה וַיֹּ
֗
אמֶר נָתְנ
֤
וּ לְדָוִד
֙
רְבָב
֔
וֹת וְלִ
֥
י נָתְנ
֖
וּ הָאֲלָפִ
֑
ים וְע
֥
וֹד ל
֖
וֹ אַ
֥
ךְ הַמְּלוּכָֽה׃

18: 9 וַיְהִ
֥
י שָׁא
֖
וּל עון עוֹיֵ
֣
ן אֶת־דָּוִ
֑
ד מֵהַיּ
֥
וֹם הַה
֖
וּא וָהָֽלְאָה׃ ס

18: 10 וַיְהִ
֣
י מִֽמָּחֳרָ
֗
ת וַתִּצְלַ
֣
ח רוּחַ
֩
אֱלֹהִ
֨
ים ׀ רָעָ
֤
ה ׀ אֶל־שָׁאוּל
֙
וַיִּתְנַבֵּ
֣
א בְתוֹךְ־הַבַּ
֔
יִת וְדָוִ
֛
ד מְנַגֵּ
֥
ן בְּיָד
֖
וֹ כְּי
֣
וֹם ׀ בְּי
֑
וֹם וְהַחֲנִ
֖
ית בְּיַד־שָׁאֽוּל׃

18: 11 וַיָּ
֤
טֶל שָׁאוּל
֙
אֶֽת־הַחֲנִ
֔
ית וַיֹּ
֕
אמֶר אַכֶּ֥ה בְדָוִ
֖
ד וּבַקִּ
֑
יר וַיִּסֹּ
֥
ב דָּוִ
֛
ד מִפָּנָ
֖
יו פַּעֲמָֽיִם׃

18: 12 וַיִּרָ
֥
א שָׁא
֖
וּל מִלִּפְנֵ
֣
י דָוִ
֑
ד כִּֽי־הָיָ
֤
ה יְהוָה
֙
עִמּ
֔
וֹ וּמֵעִ
֥
ם שָׁא
֖
וּל סָֽר׃

18: 13 וַיְסִרֵ
֤
הוּ שָׁאוּל
֙
מֵֽעִמּ
֔
וֹ וַיְשִׂמֵ
֥
הוּ ל
֖
וֹ שַׂר־אָ
֑
לֶף וַיֵּצֵ
֥
א וַיָּבֹ
֖
א לִפְנֵ
֥
י הָעָֽם׃ פ

18: 14
וַיְהִ
֥
י דָוִ
֛
ד לְכָל־דָּרְכָ
֖
ו׳
q
׳ מַשְׂכִּ
֑
יל וַֽיהוָ
֖
ה עִמּֽוֹ׃

18: 15 וַיַּ
֣
רְא שָׁא
֔
וּל אֲשֶׁר־ה
֖
וּא מַשְׂכִּ
֣
יל מְאֹ
֑
ד וַיָּ
֖
גָר מִפָּנָֽיו׃

18: 16 וְכָל־יִשְׂרָאֵל
֙
וִיהוּדָ
֔
ה אֹהֵ
֖
ב אֶת־דָּוִ
֑
ד כִּֽי־ה
֛
וּא יוֹצֵ
֥
א וָבָ
֖
א לִפְנֵיהֶֽם׃ פ

18: 17
וַיֹּ
֨
אמֶר שָׁא
֜
וּל אֶל־דָּוִ
֗
ד הִנֵּה
֩
בִתִּ
֨
י הַגְּדוֹלָ
֤
ה מֵרַב
֙
אֹתָהּ
֙
אֶתֶּן־לְךָ
֣
לְאִשָּׁ
֔
ה אַ
֚
ךְ הֱיֵה־לִּ
֣
י לְבֶן־חַ
֔
יִל וְהִלָּחֵ
֖
ם מִלְחֲמ
֣
וֹת יְהוָ
֑
ה וְשָׁא
֣
וּל אָמַ
֗
ר אַל־תְּהִ
֤
י יָדִי
֙
בּ
֔
וֹ וּתְהִי־ב
֖
וֹ יַד־פְּלִשְׁתִּֽים׃ ס

18: 18 וַיֹּ
֨
אמֶר דָּוִ
֜
ד אֶל־שָׁא
֗
וּל מִ
֤
י אָֽנֹכִי
֙
וּמִ
֣
י חַיַּ
֔
י מִשְׁפַּ
֥
חַת אָבִ
֖
י בְּיִשְׂרָאֵ
֑
ל כִּֽי־אֶהְיֶ
֥
ה חָתָ
֖
ן לַמֶּֽלֶךְ׃

18: 19 וַיְהִ
֗
י בְּעֵ
֥
ת תֵּ
֛
ת אֶת־מֵרַ
֥
ב בַּת־שָׁא
֖
וּל לְדָוִ
֑
ד וְהִ
֧
יא נִתְּנָ
֛
ה לְעַדְרִיאֵ
֥
ל הַמְּחֹלָתִ
֖
י לְאִשָּֽׁה׃

 18: 20 וַתֶּאֱהַ
֛
ב מִיכַ
֥
ל בַּת־שָׁא
֖
וּל אֶת־דָּוִ
֑
ד וַיַּגִּ
֣
דוּ לְשָׁא
֔
וּל וַיִּשַׁ
֥
ר הַדָּבָ
֖
ר בְּעֵינָֽיו׃

 
18: 21 וַיֹּ
֨
אמֶר שָׁא
֜
וּל אֶתְּנֶ
֤
נָּה לּוֹ
֙
וּתְהִי־ל
֣
וֹ לְמוֹקֵ
֔
שׁ וּתְהִי־ב
֖
וֹ יַד־פְּלִשְׁתִּ
֑
ים וַיֹּ
֤
אמֶר שָׁאוּל
֙
אֶל־דָּוִ
֔
ד בִּשְׁתַּ
֛
יִם תִּתְחַתֵּ
֥
ן בִּ
֖
י הַיּֽוֹם׃

 
18: 22 וַיְצַ
֨
ו שָׁא
֜
וּל אֶת־עֲבָדָ
֗
ו׳
q
׳ דַּבְּר
֨
וּ אֶל־דָּוִ
֤
ד בַּלָּט
֙
לֵאמֹ
֔
ר הִנֵּ
֨
ה חָפֵ
֤
ץ בְּךָ
֙
הַמֶּ
֔
לֶךְ וְכָל־עֲבָדָ
֖
יו אֲהֵב
֑
וּךָ וְעַתָּ
֖
ה הִתְחַתֵּ
֥
ן בַּמֶּֽלֶךְ׃

18: 23 וַֽיְדַבְּר
֞
וּ עַבְדֵ
֤
י שָׁאוּל֙ בְּאָזְנֵ
֣
י דָוִ
֔
ד אֶת־הַדְּבָרִ
֖
ים הָאֵ
֑
לֶּה וַיֹּ
֣
אמֶר דָּוִ
֗
ד הַֽנְקַלָּ
֤
ה בְעֵֽינֵיכֶם
֙
הִתְחַתֵּ
֣
ן בַּמֶּ
֔
לֶךְ וְאָנֹכִ
֖
י אִֽישׁ־רָ
֥
שׁ וְנִקְלֶֽה׃

18: 24 וַיַּגִּ
֜
דוּ עַבְדֵ
֥
י שָׁא
֛
וּל ל
֖
וֹ לֵאמֹ
֑
ר כַּדְּבָרִ
֥
ים הָאֵ
֖
לֶּה דִּבֶּ
֥
ר דָּוִֽד׃ פ

18: 25
וַיֹּ
֨
אמֶר שָׁא
֜
וּל כֹּֽה־תֹאמְר
֣
וּ לְדָוִ
֗
ד אֵֽין־חֵ
֤
פֶץ לַמֶּ
֙
לֶךְ
֙
בְּמֹ
֔
הַר כִּ
֗
י בְּמֵאָה
֙
עָרְל
֣
וֹת פְּלִשְׁתִּ
֔
ים לְהִנָּקֵ
֖
ם בְּאֹיְבֵ
֣
י הַמֶּ
֑
לֶךְ וְשָׁא
֣
וּל חָשַׁ
֔
ב לְהַפִּ
֥
יל אֶת־דָּוִ
֖
ד בְּיַד־פְּלִשְׁתִּֽים׃

18: 26 וַיַּגִּ
֨
דוּ עֲבָדָ
֤
יו לְדָוִד
֙
אֶת־הַדְּבָרִ
֣
ים הָאֵ
֔
לֶּה וַיִּשַׁ
֤
ר הַדָּבָר
֙
בְּעֵינֵ
֣
י דָוִ
֔
ד לְהִתְחַתֵּ
֖
ן בַּמֶּ
֑
לֶךְ וְלֹ
֥
א מָלְא
֖
וּ הַיָּמִֽים׃

18: 27 וַיָּ
֨
קָם דָּוִ
֜
ד וַיֵּ
֣
לֶךְ ׀ ה
֣
וּא וַאֲנָשָׁ
֗
יו וַיַּ
֣
ךְ בַּפְּלִשְׁתִּים
֮
מָאתַ
֣
יִם אִישׁ
֒
וַיָּבֵ
֤
א דָוִד
֙
אֶת־עָרְלֹ
֣
תֵיהֶ
֔
ם וַיְמַלְא
֣
וּם לַמֶּ
֔
לֶךְ לְהִתְחַתֵּ
֖
ן בַּמֶּ
֑
לֶךְ וַיִּתֶּן־ל
֥
וֹ שָׁא
֛
וּל אֶת־מִיכַ
֥
ל בִּתּ
֖
וֹ לְאִשָּֽׁה׃ ס

18: 28 וַיַּ
֤
רְא שָׁאוּל
֙
וַיֵּ
֔
דַע כִּ
֥
י יְהוָ
֖
ה עִם־דָּוִ
֑
ד וּמִיכַ
֥
ל בַּת־שָׁא
֖
וּל אֲהֵבַֽתְהוּ׃

18: 29 וַיֹּ
֣
אסֶף שָׁא
֗
וּל לֵרֹ
֛
א מִפְּנֵ֥י דָוִ
֖
ד ע
֑
וֹד וַיְהִ
֥
י שָׁא
֛
וּל אֹיֵ
֥
ב אֶת־דָּוִ
֖
ד כָּל־הַיָּמִֽים׃ ס

18: 30 וַיֵּצְא
֖
וּ שָׂרֵ
֣
י פְלִשְׁתִּ
֑
ים וַיְהִ
֣
י ׀ מִדֵּ
֣
י צֵאתָ
֗
ם שָׂכַ
֤
ל דָּוִד
֙
מִכֹּל
֙
עַבְדֵ
֣
י שָׁא
֔
וּל וַיִּיקַ
֥
ר שְׁמ
֖
וֹ מְאֹֽד׃ ס

 

وموجود كامل في مخطوط برلين

 

وبنفس المقياس حدث في بعض الاعداد الاخري من اسفار اخري مثل ملوك الاول 14: 1-20

ولكن العهد القديم حافظ عليه اليهود كامل رغم كل الظروف من حروب وسبي ووصل الينا كامل